Zomervakantie 2022, dag 17, 29 juni

Vanmorgen begon met een teleurstellende mededeling, we kunnen hier nog maar één nacht blijven, en dan ook nog in een mindere kamer (geen zeezicht). Maar de plek is zo mooi dat we dat er wel voor over hebben. Maar dat betekent ook dat we morgen beginnen met onze terugreis. Als het goed gaat dan komt ons volgende blog niet meer uit Italië.

Vanochtend hebben we een mooie, maar niet zo lange, fietstocht gemaakt. Het begin ging wat moeilijk, volgens de kaart moesten we ergens linksaf, maar het was niet duidelijk waar precies. De eerste poging liep dood en de tweede ook. Maar daar kwam net een Duitse auto aanrijden. De bestuurder, een goed Engels en Nederlands sprekende Duitser die op Elba werkt, wist ons te vertellen welke weg we moesten nemen. De man woonde net over de grens bij Roermond en had 10 jaar een Nederlandse vriendin gehad, daarom sprak hij zo goed Nederlands. Zijn advies klopte: een mooie onverharde weg voerde ons over een bergrug naar de andere kant van het eiland, met steeds wisselende vergezichten. Moncy zag nog een slang oversteken, mensen hebben we niet gezien. Wel tekenen van menselijke activiteiten, midden in het bos lag opeens heel veel afval langs de weg.  Daarna kwam een vrij rustige weg langs de zuidkust, met mooie uitzichtpunten en baaien. Terug een klein stukje langs een vrij drukke weg, maar daarna weer rustige wegen. Veel leuker fietsen dus dan gisteren. 

Daarna was het tijd voor het strand. Daar stonden ligbedden en strandstoelen klaar voor gasten van het hotel. Gratis en ruim voldoende. En heel rustig, na een tijdje te rustig. Dus toen hebben we ook nog even aan het zwembad gelegen, maar daar was het net zo rustig. Tot slot hebben we ons voorbereid op de terugreis, de fietsen staan al op de drager en je kunt weer door de autoruiten kijken.

En we hebben voor de laatste keer aan zee gegeten, in hetzelfde restaurant als eergisteren. We hadden nu wel op tijd gereserveerd. En dat was maar goed ook, het personeel had het heel druk. Onze eerste gang kwam heel snel, maar op het toetje hebben we wel een uur moeten wachten. Elke keer als de senorita langs onze tafel liep riep ze iets van o ja, due cassatini, maar heel lang bleef het bij woorden. En toen ze eindelijk kwamen zaten er, anders dan maandag, geen verse vruchten bij.

Maar de sfeer van het restaurant is fantastisch. Leuke bediening, lekker eten, gezellig luidruchtige Italiaanse gezinnen, en ondertussen zie je suppende mensen de zee opgaan en de zon ondergaan (niet in de zee, maar achter de stad aan de overkant van de baai).