Zomervakantie 2022, dag 1, 13 juni

Het begin van een gevarieerde vakantie: eerst twee dagen Zuid-Limburg, dan fietsen in Zuid-Duitsland (waar precies dat moeten we nog beslissen), dan een week glamping aan de Toscaanse kust (dat hebben we al wel geboekt) en dan afhankelijk van zin en weer op één op andere manier terug naar huis.

Vandaag een bescheiden opdracht, inpakken, wegwezen en naar Zuid-Limburg reizen, waar we Alex en Maryancka twee dagen gezelschap gaan houden op een bungalowpark in Vijlen. Nadat Hettie nog twee handige rugzakken heeft gebracht zit alles om half elf in en op de auto. Nog op de Helperzoom vroeg Moncy of ik de lichten van de fietsendrager wel gecontroleerd had. Oeps, dus de eerste stop was bij het benzinestation op de Helperzoom. Merkwaardig: als je de richtingaanwijzer gebruikt gaan de lampjes aan beide kanten aan, altijd alarm bij het afslaan dus. Morrelen aan de stekker helpt niet. Nou, dan maar langs de garage. Daar hebben ze gouden handjes, hun gemorrel hielp wel. Nu echt op pad. 

Bij Westerbork de eerste file, lang genoeg om de fileberichten op de radio te halen, hebben wij weer. Maar dat was de laatste tegenslag, en iets voor de afgesproken tijd stonden we voor de bungalow van Maryancka en Alex. Toen we net begonnen waren met uitladen kwamen zij aanfietsen. 

Het was de hele dag prachtig weer, reden genoeg om nog even wat te fietsen. Het werd een fietstochtje down memory lane.Vanuit Vijlen omhoog naar Bosherberg 't Hijgend Hert. Daar waren we jaren eerder geweest toen we na oud en nieuw een paar dagen in een hotel in Vaals hadden gelogeerd. Toen sneeuwde het in Nederland alleen maar in Limburg boven 200 meter, zeg maar op het drielandenpunt en bij het Hijgend Hert. Nu was het wat minder sprookjesachtig, maar nog steeds erg mooi. Het was trouwens in het bos best koud, zeker in de afdalingen. Ik moest dus mijn jack en mijn sokken afstaan. 

Na het Hijgend Hert gingen we verder naar Camping De Rozenhof, waar we een paar dagen gekampeerd hebben toen Danna met Lies en Suus meedeed met het Orlandofestival. Ons plekje was nog vrij, maar het paard, dat steeds geplaagd werd door een hele zwerm vliegen, was er niet meer. Verder leek de camping nog onveranderd. 

Op de terugweg kwamen we in Vijlen nog op een heel steile holle weg, waar Moncy de trappers niet snel genoeg ronddraaide, waardoor de ondersteuning wegviel. Technieklesje elektrisch fietsen. 's-Avonds thuis lekker Limburgs gegeten en veel gekletst. De Landalmatrassen bevielen net zo goed als in Beekbergen.